نتایج تحقیق

1. اثرپذیری شیخ صدوق از علی بن بابویه در حوزه­های نقل روایات و فتوا و از ابن الولید در رجال، فقه و اعتقادات مشهود است. وی از سایر مشایخ شیعی خود نیز در حوزه­های فقهی، لغوی، فقه الحدیثی، تفسیری، نقد الحدیث، کلام و تاریخ تأثیرپذیرفته است.
2. شیخ صدوق در صورتی به پذیرش نظرات مشایخش مبادرت کرده که نظر فقهی معارض و مخالف قوی­تری با آن وجود نداشته یا شیخ مستندات و دلایل مشایخش را پذیرفته است. در مواقعی که آرای مشایخش مخالف با یک قاعده فقهی یا روایات صحیحه بوده، از آن­ها اعراض نموده است.
3. شیخ صدوق با آگاهی از تفاوت­های روایات شیعه و سنی مبادرت به نقل از مشایخ عامه کرده است. در مواضعی به بیان ضعف­های روایات عامه پرداخته، تعدادی از این نقل­ها را با دلایل جدلی و برای اثبات عقاید شیعه نقل کرده و برخی از روایات نیز برای ایجاد وحدت در بین شیعه و سنی نقل شده است.
4. روایات سهوالنبی، تحریف قرآن، نزول قرآن بر هفت حرف، علل زلزله در آثار صدوق با اسناد شیعی و از مشایخ مهم امامیه اخذ شده است، بنابراین در اصل منتقله بودن آن­ها باید تردید کرد. حتی اگر با دلایل متقن منتقله بودن آن­ها پذیرفته شود، تأثیرپذیری صدوق از مشایخ عامه در انتقال این روایات به آثار شیعی را نمی­توان پذیرفت.