پیوندهای مفید
اخبار و اعلانات
آمار
| تعداد نشریات | 25 |
| تعداد شمارهها | 938 |
| تعداد مقالات | 7,724 |
| تعداد مشاهده مقاله | 12,659,221 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 9,015,287 |
تحلیل کارکردهای حکایت در حدیقۀ سنایی و تطبیق آن با نظریة راندال | ||
| ادبیات عرفانی | ||
| مقاله 3، دوره 13، شماره 27، دی 1400، صفحه 63-87 اصل مقاله (529.64 K) | ||
| نوع مقاله: علمی- پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22051/jml.2022.38865.2293 | ||
| نویسندگان | ||
| مریم جعفرزاده1؛ علیرضا فولادی* 2؛ امیرحسین مدنی3 | ||
| 1دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه کاشان، کاشان، ایران. | ||
| 2دانشیار گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه کاشان، کاشان، ایران | ||
| 3استادیار گروه زبان وادبیات فارسی، دانشگاه کاشان، کاشان، ایران. | ||
| چکیده | ||
| سنایی، پایهگذار شعر عرفانی فارسی، از شاعرانی است که بهطور عملی و گاه نظری کوشیده است زبان عرفان را بشناساند. تاکنون دربارۀ زبان عرفانی نظریههای متعددی پدید آمده است. این نظریهها آنجا که مبتنی بر نظریههای کلیتر زبان دین مطمح نظر قرار میگیرند، در دو دستۀ نظریههای شکلگرا و نظریههای نقشگرا میگنجند. از جمله نظریههای نقشگرا دربارۀ زبان تجربههای متافیزیکی، نظریۀ جان هرمن راندال است. این فیلسوف، دین را مانند علم و هنر یک نوع فعالیّت بشری سهیم در فرهنگ انسانی میداند و برای رموز و اساطیر دینی چهار نقش برمیشمارد. مقالۀ حاضر به تحلیل تازهای از کارکردهای حکایت در کتاب حدیقهالحقیقه سنایی و تطبیق آنها با نظریة راندال میپردازد و با استفاده از روش توصیفی-تحلیلی نتیجه میگیرد که اولاً سنایی حکایت را برای دو منظور، یکی تبیین مسائل هستیشناسانه، شامل مسائل خداشناسانه، جهانشناسانه و انسانشناسانه و دیگری اصلاح مشکلات اجتماعی بهکار میبرد و ثانیاً حکایات حدیقۀ سنایی از میان چهار نقش مورد نظر راندال، در وهلۀ اول، بیشتر نقش برانگیختن حس عملی و تقویت تعهد عملی (انسانشناسانه) و در وهلۀ بعد، نقش برانگیختن حس تعاون و تقویت انسجام اجتماعی (اجتماعی) را برعهده دارد و دو نقش دیگر از این چهار نقش، یعنی انتقال تجربههای بیانناپذیر انسانی (خداشناسانه) و ایضاح نظام شکوهمند الهی (جهانشناسانه) کمتر مورد توجه این شاعر عارف بودهاست. این نقشها عرفان سنایی را در سایة مکتب خراسان قرار میدهند که بیشتر به انسانگرایی و جامعهگرایی مشهور است. | ||
| کلیدواژهها | ||
| زبان عرفان؛ حکایت؛ حدیقه الحقیقه؛ سنایی؛ راندال | ||
| عنوان مقاله [English] | ||
| Analysis of Anecdote Functions in Sanai’s Hadiqat and Their Correspondence to Randall’s Theory | ||
| نویسندگان [English] | ||
| Maryam Jafarzadeh1؛ Alireza Fouladi2؛ Amir Hossien Madani3 | ||
| 1PhD candidate of Persian Language and Literature, University of Kashan, Kashan, Iran | ||
| 2Associate Professor, Department of Persian Language and Literature, University of Kashan, Kashan, Iran | ||
| 3Assistant Professor, Department of Persian Language and Literature, University of Kashan, Kashan, Iran. | ||
| چکیده [English] | ||
| Sanai, the founder of Persian mystical poetry, is one of the poets who strived to introduce the language of mysticism practically and at times theoretically. So far, several theories have been proposed regarding mystical language. These theories, where they are based on the more general theories of language of the target religion, fall into two categories of formative theories and role-oriented theories. One of the role-oriented theories about the language of metaphysical experiences is John Herman Randall's theory. This philosopher considers religion, just like science and art, as a kind of human activity that contributes to human culture, and lists four roles for religious mysteries and myths. The present article, adopting a descriptive and analytical research method, renders a new analysis of anecdote functions in Sanai's Hadiqat al-Haqiqah and examines their correspondence to Randall's theory. The findings reveal that Sanai deploys anecdote for two purposes; first, to clarify ontological, theological, cosmological, and anthropological issues and to correct social problems, and second, among Randall's four roles, Sanai’s Hadiqat al-Haqiqah anecdotes, in the first place, play the role of stimulating practical senses and strengthening practical commitments (Anthropological), and stimulating senses of cooperation and social cohesion (Social), in the second place. The next two roles, namely the transmission of unspeakable human experiences (Theological) and the explanation of the glorious divine system (Cosmological) have been considered less by this mystic poet. These roles place Sanai’s mysticism under the banner of Khorasan School, which is better known as humanism and socialism. | ||
| کلیدواژهها [English] | ||
| Language of mysticism, Anecdote, Hadiqat al-Haqiqah, Sanai, Randall | ||
| مراجع | ||
|
انزلی، عطا (1383). «ساختارگرایی، سنت و عرفان، پژوهشی در زمینهمندی تجربۀ عرفانی». گزیدۀ مقالات استیون کتز. قم: آیت عشق.
انوری، حسن (۱۳۸۲). فرهنگ بزرگ سخن (جلد 8). تهران: انتشارات سخن.
انوشه، حسن (1376). فرهنگنامۀ ادبی فارسی. تهران: سازمان چاپ و انتشارات.
پرین، لارنس (1387). تأملی دیگر در باب داستان. ترجمه محسن سلیمانی. چاپ هفتم. تهران: انتشارات سوره مهر(وابسته به حوزه هنری).
پورنامداریان، تقی (1399). در سایۀ آفتاب: شعر فارسی و ساخت شکنی در شعر مولوی. چاپ پنجم. تهران: نشرسخن.
پورنامداریان، تقی (1390). دیدار با سیمرغ (شعر و عرفان و اندیشه های عطار). چاپ پنجم. تهران: پژوهشگاه علوم انسانی ومطالعات فرهنگی.
تقــوی، محمــد (1385). قصهپردازی ســنایی، شوریدهای در غزنه (اندیشهها و آثار حکیم سنایی). به کوشش علی اصغر محمدخانی و محمود فتوحی. تهران: انتشارات سخن.
حسن زاده، اسماعیل (1392). «سیاست در اندیشه سنایی». سناییپژوهی. مجموعه مقالات همایش بینالمللی حکیم سنایی. به اهتمام مریم حسینی. چاپ دوم. تهران: خانه کتاب.
خاتمی، احمد و الهام باقری (1393). «طنز روایی و کاربرد عرفانی آن در حدیقه». دو فصلنامة علمی- پژوهشی ادب پارسی. دورۀ 4. شمارۀ پیاپی. ص 59-33.
رزمجو، حسین (1372). انواع ادبی و آثار آن در زبان فارسی. چاپ دوم. مشهد: مؤسسه چاپ و انتشارات آستان قدس رضوی.
زمرّدی، حمیرا (1395). نظریۀ ناسازهها در ساختار زبان عرفان (نقد ساختاری و پساساختاری شطحهای عارفان). تهران: انتشارات زوّار.
سعیدی روشن، محمدباقر (1395). تحلیل زبان قرآن و روششناسی فهم آن. چاپ دوم. تهران: پژوهشگاه فرهنگ و اندیشۀ اسلامی. قم: پژوهشگاه حوزه و دانشگاه.
سعیدی روشن، محمدباقر (1391). زبان قرآن و مسائل آن. چاپ دوم. قم: پژوهشگاه حوزه و دانشگاه؛ تهران: سازمان مطالعه و تدوین کتب علوم انسانی دانشگاهها (سمت).
سنایی غزنوی، ابوالمجد مجدود بـن آدم (1383). حدیقـة الحقیقـه و شـریعة الطریقه. تصحیح مدرس رضوی. چاپ ششم، تهران: مؤسسه انتشارات و چاپ دانشگاه تهران.
شفیعی کدکنی، محمدرضا (1376). تازیانههای سلوک (نقد و تحلیل چند قصیده از حکیم سنایی). چاپ دوم. تهران: مؤسسه انتشارات آگاه.
علیزمانی، امیرعباس (1386). سخن گفتن از خدا. تهران: پژوهشگاه فرهنگ و اندیشۀ اسلامی.
فولادی، علیرضا (1389). زبان عرفان. تهران: سخن.
فرخ نیا، مهیندخت (1389). «ساختار داستانی حکایتها در حدیقة سنایی». فصلنامة علمی- پژوهشی کاوشنامه. یزد: دانشگاه یزد. شماره 21. ص 60-39.
قانونی، حمیدرضا (1392). «نگرش سنایی به داستان در حدیقه و دیوان». دوفصلنامه مطالعات داستانی. شمارۀ 4. ص 105-89.
مؤذنی، علیمحمد و منیر خلیلیان (1395). «نظام داستانپردازی در حکایات حدیقۀ سنایی». فصل نامۀ تخصصی تفسیر و تحلیل متون زبان و ادبیات فارسی (دهخدا). شمارۀ 30. ص 229-199.
میرزایی خلیلآبادی، بتول و دیگران (1390). «الگوی ساختاری- ارتباطی حکایتهای حدیقه». متنشناسی ادب فارسی. دورة 47. شمارة 9. ص ۷۴ – ۵۵.
هیک، جان (1376). فلسفۀ دین. ترجمۀ بهزاد سالکی. تهران: انتشارات بین المللی الهدی.
یاحقی، محمدجعفر (1365). «از شرع و شـاعری». نشر دانش. شمارۀ 34. ص 61-58.
Tillich, P. (1957). Dynamics of Faith. Newyork-University.
References Ali zamani, A. (2007). Speaking of God. Tehran: Institute of Islamic Culture and Thought. Anoushe, H. (1997). Dictionary of Persian Literature. Tehran: Printing and Publishing Organization. Anvari, H. (2003). Farhang Bozorg Sokhan (Volume 8). Tehran: Sokhan. Anzali,A. (2004). Structuralism, Tradition and Mysticism (A study in the Field of Mystical Experience, Excerpts from Steven Katz's Articles). Qom: Ayat Eshgh. Farrokhnia, M. (2010). “Storytelling Structure of Anecdotes in Sanai Hadigheh”. Kavshanameh Scientific Quarterly. No. 21. Fouladi, A. (2010). The Language of Mysticism. Tehran: Sokhan. Hassanzadeh, E. (2013). “Politics in Sanai Thought”. Sanai Research (Proceedings of Hakim Sanai International Conference). prepared by M. Hosseini. 2th ed. Tehran: Khane-ye-ketab. Hick, J. (1997(. Philosophy of religion. Translated by Behzad Saleki. Tehran: Al-Huda International Publications khatami, A. (2014). “Narrative and Its Mystical Application in Hadith”. persian literature. No 13. Mirzaei Khalilabadi, B.and others (2011). “The Structural-Communicative Pattern of Hadiqa's Tales”. Textology of Persian literature. Vol 3. Issue1. pp 55-74. Moazani, A M. and M. Khalilian (2017). “Story-Telling Process in the Anecdotes of Hadiqat-al-Haqiqa by Sanāʾi”. Scientific Interpretation and Analysis of Persian Language and Literature Texts (Dehkhoda). Vol 8. Issue 30. pp 199-229. Perrine, L. (2008). Story and Structure. Translated by M. Soleymani. 7th ed. Tehran: Surah Mehr Publications. Pournamdarian, T. (2021). Dar Saye-e Aftab: Persian poetry and deconstruction in Rumi's poetry. 5th ed. Tehran: Sokhan. Pournamdarian, T. (2011). Didar Ba Simorq (Poetry, mysticism and Attar's thoughts). 5th ed. Tehran: Institute of Humanities and Cultural Studies. Qanuni, H. (2013). “Sanai's Attitude to Fiction in Hadigheh and Divan”. Fiction Studies. Tehran: Payame Noor University. No. 4. Razmjoo, H. (1993). Literary Types and Their Works in Persian Language. Mashhad: Astan Quds Razavi Pubishing Institute. Saedi Roshan, M. (2012). The language of the Quran and Its Issues. Qom: Hozeh and University Research Institute; Tehran: Study and Development Organization (Position). Saedi Roshan, M.(2016). Analysis of the language of the Qur'an and the methodology of understanding it. Tehran: Research Institute of Islamic Culture and Thought, Publishing Organization; Qom: Research Institute and University. Sanai, A. (2004). Hadiqat-Al-Haqiqah va Shariat-Al-Tariqah. Edited by Modarres-eRazavi. 6th ed. Tehran: Institute of Publishing and Printing, University of Tehran. Shafi'i Kadkani, M. (1997). Taziyane-ha-ye Solouk (Critique and analysis of some poems by Hakim Sanai) 2th ed Tehran: Agah Publishing Institute .. Taghavi, M. (2006). “Sanai Storytelling, a Crazy Person in Ghazni (Thoughts and Works of Hakim Sanai)”. prepared by A. Mohammadkhani and M. Fotoohi. Tehran: Sokhan. Tillich, P. (1957). Dynamics of Faith. Newyork-University. Yahaghi, M. (1986). “from sharia and poetry”. Nashr Danesh. No 34. pp 58-61. Zomorrodi, H. (2016). Theory of Paradoxes in Structure of Erfans language. Tehran: zavvar. | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 519 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 347 |
||