پیوندهای مفید
اخبار و اعلانات
آمار
| تعداد نشریات | 25 |
| تعداد شماره‌ها | 916 |
| تعداد مقالات | 7,521 |
| تعداد مشاهده مقاله | 12,229,966 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 8,650,259 |
تحلیلی فقهی از لزوم اذن زوج در خصوص جراحی‌های زیبایی زوجه | ||
| مطالعات زن و خانواده | ||
| مقاله 5، دوره 11، شماره 3 - شماره پیاپی 30، مهر 1402، صفحه 114-139 اصل مقاله (853.63 K) | ||
| نوع مقاله: پژوهشی اصیل | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22051/jwfs.2023.42359.2922 | ||
| نویسندگان | ||
| فاطمه فلاح تفتی* 1؛ عاطفه عظیمی وحید2 | ||
| 1فقه و حقوق اسلامی، دانشکده الهیات، داشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران | ||
| 2کارشناس ارشد، دانشکده غیر انتفاعی رفاه،تهران ،ایران | ||
| چکیده | ||
| فقه نظام خانواده از اقسام فقه کلان است که با نگاه کل‌نگر به مسائل خانواده نظر دارد و عقد نکاح به‌عنوان یکی از ارکان مهم این نظام، مانند عقود دیگر برای طرفین تعهداتی را به وجود می‌آورد. یکی از مسائلی که در این حیطه، چالش‌برانگیز است، مشروعیت اعمال زیبایی بدون اذن زوج می‌باشد. این مقاله به شیوه توصیفی - تحلیلی درصدد بررسی حدود و ثغور اذن زوج در جراحی زیبایی است و اینکه آیا عقد نکاح سبب میشود که زوجه هیچ‌گونه مالکیتی بر جسم خویش نداشته باشد؟ و یا هرگونه تصرفی که زوجه می‌خواهد بر جسم خویش انجام دهد باید از زوج اذن بگیرد؟ یافته‌های این تحقیق که مطالعه‌ای بر اساس فقه کلان نظام خانواده است، بیانگر آن است که با تأمل در فواید جراحی زیبایی در ترمیم و اصلاح معایب جسمانی و ظاهری و نظرات فقهای معاصر در جواز عمل‌های جراحی که به‌قصد زیباسازی انجام می‌گیرد، تردیدهای اساسی راجع به مشروعیت جراحی زیبایی را برطرف می‌نماید و نمی‌توان در فقه نظام خانواده به لزوم اذن زوج به طور مطلق دست‌یافت؛ بلکه لزوم اذن در فقه نظام خانواده تنها در حیطه مصالح خانوادگی است. | ||
تازه های تحقیق | ||
در مورد لزوم اذن زوج در جراحی‌های زیبایی قانون مشخصی وجود ندارد و زوجه عاقل و بالغ، بر جسم خویش مسلط است و می‌تواند هرگونه تصرفی بر جسم خویش انجام دهد. از منظر فقهی نیز فقها نفس انجام جراحی زیبایی را جایز دانسته‌اند. در فقه نظام خانواده اذن زوج در جراحی‌های زیبایی به طور مطلق پذیرفته نیست؛ بلکه محدوده اذن و قوامیت زوج در چهارچوب مصالح خانوادگی و حفظ کیان خانواده تعریف میشود و دامنه آزادی زنان در نظام خانواده تا جایی است که با این حق که در واقع حق تمامی اعضای خانواده است، در تعارض نباشد. این امر موجب استحکام و استواری کانون خانواده میشود. در جایی که جراحی زیبایی جنبه درمان داشته باشد، اگر زوج بدون هیچ دلیل موجهی مخالفت کند، خلاف شرع و اخلاق در نظام خانواده عمل کرده و جزء موارد سوءاستفاده از حق تلقی شده و حق اذن از وی ساقط میشود. باید توجه داشت قوامیت (ریاست) زوج در نظام خانواده به معنای سلطه و تسلط بر زن نیست؛ بلکه سرپرستی نیکو از زنان و حمایت شایسته از آنان در نظام خانواده است. لازم به ذکر است که زن و شوهر در تمام جنبه‌های زندگی باید حامی و پشتیبان یکدیگر باشند و اذن گرفتن از زوج برای انجام جراحی‌های زیبایی، برای ایجاد وحدت و همکاری در نظام خانواده است؛ زیرا که تعامل همسران با یکدیگر در تحقق مودت، رحمت و در نتیجه، موفقیت زندگی نقشبهسزایی دارد؛ البته امروزه برخی از زنان جامعه ما با الگوگیری از بازیگران هالیوودی به انجام جراحی‌های زیبایی روی می‌آورند و شبکه‌های ماهواره‌ای هم می‌کوشند در قالب برنامه‌ها و آگهی‌ها، ارزشهای یک زن را فقط در نمایش زیبایی ظاهر و تجمل‌پرستی و بی‌مبالاتی اخلاقی و غیره به نمایش بگذارند؛ در نتیجه ارزش‌هایی مغایر با ارزشهای دینی و اسلامی در جامعه حاکم میشود که باعث فروپاشی و تزلزل نظام خانواده میشود و ازهم‌گسیختگی بنیان خانواده، نابودی جامعه راهم در پی خواهد داشت؛ بنابراین باید به این نکته توجه داشت که نظام خانواده مهم‌ترین کانون برای تربیت فرزندان است و ثمره تربیت صحیح فرزندان، منحصر در اصلاح جنبه فردی نیست بلکه جامعه را هم متحول می‌کند و تحول جامعه منوط به تحول افراد آن جامعه است. لذا پیشنهاد میشود که در زمینه ترویج فرهنگ دینی، ارزشهای اخلاقی و حل کلیه مسائل و مشکلات مرتبط با این نهاد پایه و مهم اجتماعی، اهتمام ویژه از سوی پژوهشگران، محققان و رسانه‌های داخلی صورت گیرد، این امر موجب تداوم حیات نظام خانواده میشود؛ زیرا پایه و اساس خانواده سالم و معتدل و رسیدن به هدف‌های والای ازدواج به‌ویژه تربیت فرزند صالح بر پایه حل مسائل این نهاد، بر پایه صفات خداگونه است. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| اذن زوج؛ عمل‌های جراحی زیبایی؛ نظام خانواده؛ مصلحت خانواده | ||
| عنوان مقاله [English] | ||
| A jurisprudential analysis of the necessity of husband's permission regarding wife's cosmetic surgeries | ||
| نویسندگان [English] | ||
| Fatemeh Fallah tafti1؛ Atefeh Azimivahid2 | ||
| 1Assistant Professor of Islamic Jurisprudence and Law Department, Allame Tabataba'i University, Tehran, Iran | ||
| 2M.A., Faculty of Nonprofit Refah, Tehran, Iran | ||
| چکیده [English] | ||
| Family system jurisprudence is one of the major types of jurisprudence, which looks at family issues with a holistic view, and the marriage contract, as one of the important pillars of this system, creates obligations for the parties like other contracts. One of the challenging issues in this field is the legitimacy of beauty practices without the spouse's permission. In a descriptive-analytical way, this article tries to investigate the limits and limitations of the husband's permission in cosmetic surgery and whether the marriage contract causes the wife to have no ownership over her body. Or should the wife take permission from her husband to do anything she wants to do with her body? The findings of this research, which is a study based on the macro-jurisprudence of the family system, indicate that by reflecting on the benefits of cosmetic surgery in repairing and correcting physical and appearance defects and the opinions of contemporary jurists on the permissibility of surgeries that are performed for the purpose of beautification, doubts It solves the fundamental issue regarding the legitimacy of cosmetic surgery and it is not possible to achieve the necessity of spouse's permission absolutely in the jurisprudence of the family system; Rather, the necessity of permission in the jurisprudence of the family system is only in the field of family interests. | ||
| کلیدواژه‌ها [English] | ||
| Marriage permission, cosmetic surgeries, family system, family expediency | ||
| مراجع | ||
|
ابن منظور، محمدبن مکرم. (1414). لسان العرب. بیروت، دارالفکر للطباعه والنشر.
ابن فارس، احمد بن فارس. (1404). مقاییس اللغه، قم، مکتب الاعلام الاسلامی.
احمدیه، مریم. (1379) «عرف، معرفت، مساوات»، کتاب زنان، 9، 68-84. DOI. dor 20.1001.1.20082827.1390.13.52.6.7[لینک]
آلوسی، شهاب الدین محمود. (1415). روح المعانی فی تفسیر القرآن. بیروت، دارالکتب العلمیه.
امامی، سیدحسن. (1398). حقوق خانواده. تهران، اسلامیه.
اصفهانی، سیدابوالحسن. (1393). وسیله النجاه. قم، چاپخانه مهر.
انصاری، مرتضی. (۱۴۱۵). کتاب المکاسب. قم، کنگره جهانی بزرگداشت شیخ انصاری.
برانی کاردی، چالز. (1389). اصول جراحی شوارتز، ترجمه: آزار سیف و همکاران، تهران، انتشارات ارجمند.
تبریزی، جوادبن علی. (1378). استفتائات جدید، مسئله 1460،قم، مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی.
جعفری لنگرودی، محمدجعفر. (1363). ترمینولوژی حقوق. تهران، بنیاد راستا.
جعفری لنگرودی، محمدجعفر. (1368). حقوق اموال. تهران، گنج دانش.
جوادی آملی، عبدالله. (1396). زن در آیینه جلال و جمال. قم، انتشارات اسراء.
___________. (1397).تفسیر تسنیم. قم، انتشارات اسراء.
حر عاملی، محمد بن حسن. (1409). وسائل الشیعه، قم، موسسه آل البیت (ع).
الحسینی، محمد. (2008م). عملیات التجمیل الجراحیه و مشروعیتها الجزائیه بین الشریعه و القانون، بیروت، مرکز ابن ادریس حلی للدراسات الفقهیه.
حسینی مراغی، سیدمیرعبدالفتاح بن علی. (1417). العناوین الفقهیه. قم، دفتر انتشارات اسلامی.
حلبی، ابوالصلاح. (1403). الکافی فی الفقه. اصفهان، مکتبه امیرالمومنین.
الحلی، حسن بن یوسف. (1378). تحریرالاحکام الشریعه علی المذهب الامامیه. قم، موسسه آل البیت.
حکمت نیا، محمود و همکاران. (1388). فلسفه حقوق خانواده. تهران، مرکز روابط عمومی شورای فرهنگی و اجتماعی زنان.
حکیم، محسن. (1410).منهاج ا لصالحین. بیروت، دارالتعاریف للمطبوعات.
خراسانی، محمدکاظم. (۱۴۰۶). حاشیه المکاسب. تهران، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی.
خضر، جعفر. (1422).کشف الغطاء عن مبهمات الشریعه الغراء، قم، دفتر تبلیغات اسلامی.
دادمرزی، سیدمهدی. (1393). ریاست خانواده در روابط زوجین. تهران، نشر میزان.
راغب اصفهانی، حسین بن محمد. (1412). المفردات فی غریب القرآن. بیروت، دارالشامیه.
رشید رضا، محمد. (1990). تفسیر المنار. بیروت، دارالکتب العلم.
رضایی، احمد، سید نژاد، سید رضی. (1395). سبک زندگی اسلامی، تهران، نشر انقلاب.
زیعلی، عثمان بن علی، (بیتا)، تبیین الحقائق، بیروت، دار المعرفه.
سیستانی، سیدعلی. (1416). منهاج الصالحین. قم، مکتبه آیه العظمی السید علی الحسینی السیستانی.
شبیری زنجانی، موسوی. (1381). کتاب النکاح. تهران، موسسه پژوهشی رأی پرداز.
شجاع پوریان، سیاوش. (1373). مسئولیت مدنی ناشی از خطای پزشک، تهران، انتشارات فردوسی.
شجاع پوریان، سیاوش. (1389). مسئولیت قراردادی پزشک در برابر بیمار، تهران، انتشارات فردوسی.
شنقیطی، محمدبن محمد المختار. (1415). احکام الجراحی الطبیه، جده، مکتبه الصحابه.
شمس الدین، محمدمهدی. (1996). مسائل حرجه فی فقه المراه. بیروت، موسسه الدولیه للدرسات والنشر.
صـالحی، حـمیدرضـا.(1390). جـراحیهای زیبایی؛ ضرورت یا زیادت؟ قولی در ماهیت تعهدات جراحان زیبایی. فصـل نـامـه حـقوق پزشـکی، 5(18) ، 97-116.[لینک]
طباطبایی، سیدمحمدحسین. (1378). ترجمه ی المیزان. قم، جامعه مدرسین.
طباطبایی، سیدعلی. (1412). ریاض المسائل فی بیان احکام الشرع بالدلایل. تهران، دارالهدی.
طباطبایی یزدی، سیدمحمدکاظم. (۱۴۲۱). حاشیه المکاسب. قم، موسسه اسماعیلیان.
طبرسی، ابی علی فضل بن حسن. (1408). مجمع البیان فی تفسیر قرآن، بیروت، دارالمعرفه.
طوسی، ابو جعفرمحمد بن حسن. (1408). التهذیب الاحکام. تهران، داراکتب الاسلامیه.
عالم، عبدالرحمن. (1383). بنیادهای علم سیاست. تهران، نشر نی.
غروی اصفهانی (کمپانی)، محمدحسین. (1408). حاشیه مکاسب. قم، دارالذخائر.
فرحزادی، علی اکبر؛ ابراهیمی، آرش. (۱۳۹۲). شرط مجهول. مجله حقوقی دادگستری، 77 (۸۱)، 93-109، 10.22106/JLJ.2013.10972.ِDOI.[لینک]
فیروزآبادی، محمدبن یعقوب. (1415). قاموس المحیط، بیروت، دارالجبل.
فیومی، احمدبن محمد. (1414).مصباح المنیر، بیروت، مکتب العلمیه.
قرشی، سید علی اکبر. (1371). تفسیر احسن الحدیث، تهران، بنیاد بعثت.
قرطبی، ابوعبدالله. (1405). الجامع الاحکام القرآن. بیروت، داراحیاء التراث العربی.
کاتوزیان، ناصر. (1375). حقوق مدنی (خانواده). تهران، چاپخانه بهمن.
گلپایگانی، محمدرضا. (1413). القضاء، قم، دارالقرآن کریم.
گربر، دایان، چنکوکوشل، مری. (1391). جراحی پلاستیک پرسش و پاسخ ها، ترجمه؛ محمود رزاقی، تهران، انتشارات محمود رزاقی.
مجلسی، محمدباقر. (1355). بحارالانوار الجامعه لدرراخبار الائمه الاطهار (ع). تهران، داراکتب الاسلامیه
مدرسی،سیدمحمدتقی. (1419). من هدی القرآن. تهران، دارمحبی الحسین
مصطفوی، حسن. (1368). التحقیق، تهران، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی.
مطهری، مرتضی. (1358). مسئله حجاب. قم، جامعه مدرسین.
________. (1385). یادداشت های استاد. تهران،انتشارات صدرا.
مفید، محمدبن محمد. (1413). المقنعه. قم، کنگره شیخ مفید.
مکارم شیرازی، ناصر. (1411). القواعدالفقهیه، قم، مدرسه امام امیرالمومنین.
مکارم شیرازی، ناصر. (1382). تفسیر نمونه. تهران، دارالکتب الاسلامیه.
مکارم شیرازی، ناصر. (1425). انوارالفقاهه - کتاب النکاح، قم، انتشارات مدرسه الامام علی بن ابیطالب (ع).
موسوی اردبیلی، سیدعبدالکریم. (1381). فقه القضاء، تهران، دانشگاه مفید.
محدث نوری، میرزاحسین. (1408). مستدرک الوسایل. بیروت، موسسه آل البیت.
موسوی خمینی (ره)، روح الله. (1363). کتاب البیع. تهران، اسماعیلیان.
موسوی خویی، سیدابوالقاسم. (1481). موسوعه الامام الخویی. قم، موسسه احیاء آثار الامام الخویی.
___________. (1416). صراط النجاه (المحشی خویی)،قم، مکتب نشر منتخب.
___________.(بیتا). مصباح الفقاهه. قم، مدینه العلم.
مهریزی، مهدی. (1386). شخصیت و حقوق زن در اسلام. تهران، انتشارات علمی و فرهنگی
مهریزی، مـهدی. (1388). تحلیل تفسیری و فـقهی آیه «و لهن مثل الذی علیهن بالمعروف و للرجال علیهن درجه»، آموزه های فقهی، 3(34)،مشـهد، دانشگاه علوم اسلامی رضوی، 3-18. [لینک]
نایینی، محمدحسین. (1373). منیه الطالب فی حاشیه المکاسب. قم،مکتبه المحمدیه.
نجفی، محمد حسن. (1404). جواهر الکلام فی شرح شرایع الاسلام، بیروت، داراحیاء التراث العربی.
نهاوندی، علی. (1398). فقه رسانه و ارتباطات. مشهد، استان قدس رضوی | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 185 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 137 |
||